
"Qul bazarı"nda nur...
I FƏSİL - ÇÖRƏYİN GÖLGƏSİ
Bir tikə çörəyin arxasında gizlənir
minillərin yuxusu,
minillərin qəzəbi,
minillərin yalvarışı.
Çörək - yalnız buğda deyil,
çörək - nəfəsin özü,
çörək - Tanrıdan gələn işıq,
amma bu işıq
insanın gözündə güllə olub.
- Ey Rəbb, bizi işığa yönəlt!II FƏSİL - QORXUNUN QÜDRƏTİ
Sən çörək üçün əyiləndə,
öz nurunu da əyirsən,
öz ruhunu da satırsan.
Çörək qorxusu –
insanın öz kölgəsinə əsir olmasıdır.
Bu kölgə böyüdükcə
adam öz günəşindən uzaq düşür.
- Ey Rəbb, bizi qorxudan qurtar!III FƏSİL - ACLIĞIN MASKASI
Aclıq deyil qorxunc olan,
qorxunun özüdür -
ruhu yeyən daha amansız bir acıdır.
Hər bazar - bir imtahan,
hər tikə - bir sınaq.
Sınağı keçməyənlər
öz vicdanlarını da, öz ruhlarını da
ucuz qiymətə itirirlər.
- Ey Rəbb, bizi sınaqda möhkəm et!IV FƏSİL - TUŞLANAN ÇÖRƏK
Güllə kimi tuşlanan çörək
sənin ruhunu yoxlayır:
Satılacaqsanmı sən?
Yoxsa qorxunu qırıb
işığın özünü yeyəcəksənmi?
- Ey Rəbb, bizi nurunla doyur!V FƏSİL - KÖNÜL ÇÖRƏYİ
Çörəkdən də uca bir çörək var:
O – könül çörəyidir,
söz çörəyidir,
haqq çörəyidir.
Onu yeyənlər ölümsüz olur,
onu paylaşanlar azad olur.
- Ey Rəbb, haqq çörəyinə yetir bizi!VI FƏSİL - "QUL BAZARI"NIN SONU
Dünyanın “qul bazarı”
o zaman dağılacaq ki,
insanlar çörək qorxusundan deyil,
çörəyi işıqla bölmək eşqindən
böyüdəcəklər gözlərini.
O gün çörək – güllə olmayacaq,
çörək – nur olacaq.
Və insan
acından deyil,
eşqindən yanacaq.
- Ey Rəbb, bizi eşq çörəyi ilə dirilt!
Ədalət Qarabulud.
Azerinform.az