"İŞIQ DAŞIYAN QADIN..." - (Poema)

I. DAĞIN QIZI

Uca dağların qoynunda,
dumanlı zirvələr arasında doğuldu bir uşaq —
adı Aygün.
Dağların möhkəmliyi onun qanına hopdu,
bulaqların saflığı qəlbinin güzgüsü oldu,
çiçəklərin incəliyi xasiyyətinə öyrəşdi.
O, torpağın ətrini nəfəsində daşıdı,
xalqının dərdi ilə nəfəs aldı.
Laçının qoynunda böyüyən hər addımında
dağlar kimi möhkəm,
sular kimi saf idi.

II. İŞIQ DAŞIYAN

Uşaqlıqdan məktəb yollarını gəzdi,
dərslərin tozlu dəhlizlərində işıq saçdı.
Sözündə də, əməlində də günəş izləri var idi.
O, vəzifəyə hörmət axtaranlardan deyil,
hörməti vəzifəyə qatanlardan idi.
Cəmiyyəti sərt əllə yox, sözlə islah edirdi.
O, bir müəllimdən artıq idi —
o, İşıq daşıyan idi:
qaranlıq otaqlarda yol göstərən,
ümidsiz qəlblərə ümid verən,
şagirdlərin gözündə ulduz parlayan.

III. TƏHSİLİN XƏZİNƏSİ

Ali təhsil aldı, sonra öz torpağına qayıtdı.
Məktəbin dəhlizlərində bir ulduz kimi işıq saçdı.
Həqiqi sərvəti bilirdi:
brilyantda deyil, qəlbdə,
taxtda deyil, əməldə,
qızıllarda deyil, mərhəmətdə.
Onun xəzinəsi —
ürəklərdə açılan minnətdarlıq çiçəkləri,
şagirdlərin gözündə parlayan ümid.
O, Xəzinə qoruyucusudur:
əlini uzadanda dünya işıq saçır,
gülüşünü paylaşanda kədər yox olur.

IV. ULDUZUN YOLU

Lacın yollarında işıq saçan addımlar,
sonra direktor kreslosuna yüksəlir.
Amma o kreslo onu ucaldan deyil,
o, kresloya hörmət qazandıran biridir.
Şagirdlərin gözündə parlayan ulduz,
xalqının qəlbində işıqlı xəzinə,
təvazökarlığı ilə möhkəm dağ kimi dayanan,
amma mərhəməti ilə su kimi yumşaq bir ruh.
O, Şagirdlərin ulduzu oldu:
qaranlıq gecədə yol göstərən,
ümid və ilham daşıyan.

V. ƏBƏDİ HƏQİQƏT

O, ulu öndərlə görüşdü,
səmimi söhbətlərin şahidi oldu.
Bu xatirə elin-obanın yaddaşında
bir rəmzə çevrildi:
vətənə sədaqət,
dövlətə sevgi,
xidmətə ömür boyu bağlılıq.
Həqiqət gün işığı kimidir:
üzünü örtsən də görünür.
Bütün sərvətləri bir kənara qoy,
insan qəlbinə sığın.
Çünki əbədi olan
sırğa, daş, taxt deyil,
əbədi olan —
xeyirxah əməllərdir.

VI. Şagirdlərin ulduzu

Gecənin ən qaranlıq vaxtında
bir ulduz parlayır.
İtən yolları göstərir,
çaşan addımları düzəldir.
Aygün Kərimova da belədir —
o, şagirdlərin yolunda
göylərin işığına bənzəyən
bir Ulduzdur.
Onun nurundan pay alan hər şagird
öz yolunu daha aydın görür,
öz gələcəyinə inamla addımlayır.Laçın dağları böyütdü onu.
Möhkəmliyi qayadan,
sadəliyi çiçəklərdən aldı.
Dağın qızı kimi
dik durmağı öyrəndi.
Torpağın ətri ilə nəfəs aldı,
xalqının dərdi ilə yaşadı.
O, dağın qızı olaraq qaldı,
amma insanlara ana,
şagirdlərinə bələdçi oldu.

VIII. Əbədi həqiqət

Bütün sərvətlər külə dönəcək,
amma onun işığı qalacaq.
Çünki daş dağılacaq,
taxt çürüyəcək,
amma söz və əməl —
əbədiyyətin özüdür.
Aygün Kərimovanın adı
Laçının daş yaddaşına yazılıb,
xalqının könül kitabına həkk olunub.

IX. GÜNƏŞİN ÖVLADI

Laçının qoynunda doğulan qız,
dağların və suların ruhunu daşıyan qadın,
xalqının dərdi ilə nəfəs alan işıq,
mərhəmət və vicdanın daşıyıcısı…
Onun yolu işıq,
onu tanıyan hər kəsin ürəyində ilham,
hər bir şagirdin gözündə ümiddir.
Bu ulduz, bu işıq, bu xəzinə
Laçının dağlarından işığa doğru uzanır,
əsla sönməyəcək,
əbədi qalacaq.
Sadiq YOLCU.